Kees Stad komt tot het ‘zwartgallige besef’ dat er een rechtse wind waait onder studenten. Het corpsballengedrag neemt toe, maar gezien de ‘intellectuele bovenlaag’ met alle winden meewaait, kan het ook snel veranderen, aldus Stad. KSU hoort graag hoe jij erover denkt. Comments?
Oorspronkelijk verschenen op konfrontatie.nl
Het was me al eerder opgevallen, die enkele keer dat ik wat op een universiteit moet doen, dat de stemming onder de studenten daar steeds meer gaat lijken op wat we vroeger alleen bij corpsballen (m/v) tegenkwamen. De meest onzinnige rechtse kletspraat is ineens mainstream geworden. Als het over economie gaat, komt er altijd wel iemand met Hayek en Von Mises aanzetten, economen van de Oostenrijkse school die alleen op internet serieus genomen worden door een hardnekkig groepje nerds die niet meer weten hoe de gordijnen opengeschoven moeten worden om eens een blik op de echte wereld te werpen. En die ze dan ook nog niet eens gelezen blijken te hebben, maar waarover ze wat virtuele flarden langs hebben zien schieten. Ondertussen stralen ze de arrogantie van een Britse Lord uit en menen alles al te weten (en vooral ook: beter te weten). Iets of iemand heeft ze het idee gegeven dat ze ‘als generatie’ veel slimmer en handiger zijn dan wat er voor hun op de aardbol gekomen is. In werkelijkheid is het natuurlijk eerder andersom. De onvolprezen Thomas von der Dunk ging er eerder in een column al verbaasd op in (Zie hier).
Volgens de filosofie (ahum) van de nieuwe generatie intellectuelen en opiniemakers (en wie is dat niet tegenwoordig, neem de windbuil Bert Brussen…) is alles wat tegenzit de schuld van vorige generaties en vooral van ‘de babyboomers’. Dit simplistische generatiedenken voorkomt dat je nog in politieke termen hoeft te denken, en ook niet over ingewikkelde zaken als solidariteit. Als ik ze hoor raaskallen ga ik altijd fantaseren over de tijd dat zij, types als Brussen dus, oud of hulpbehoevend zijn, en dat er dan niemand meer is om hun luiers te verwisselen omdat ze alle zorgvoorzieningen afgebroken hebben met hun vernielzuchtige corpsballengebral.
Chomsky heeft al vaker verklaard dat er een vreemde paradox lijkt te zijn, namelijk dat de intelligentsia (of degenen die zich daar graag bij willen rekenen) zich makkelijker laat beïnvloeden (door media en opiniemakers) dan ‘lager’ volk. Die laatsten hebben een overtuiging, waar je het misschien niet mee eens bent, maar waarvan ze tamelijk overtuigd zijn en die dus op een gegeven moment tamelijk vast staat. Het is de intellectuele bovenlaag die met alle winden meewaait en veel vatbaarder is voor de hype van de dag. Als dat waar is, is er dus ook hoop dat het later weer anders wordt met die corpsballen. Maar ondertussen zitten we er mee.
Dit zwartgallige besef trof me weer eens midscheeps toen ik eind februari het geluk had samen met zo’n 2000 schoonmakers een gebouw van de Universiteit in Utrecht te bezetten. Mijn rol was hoofdzakelijk om daar een workshop over het Europese crisisbeleid (en met name het Nederlandse loonbeleid) te geven (zie hier). Ik had dus – eenmaal binnen – ruimschoots de tijd om de studenten te bestuderen die met de bezetting werden geconfronteerd. Dat was niet om vrolijk van te worden. Een groep studenten – oa. van de Kritische Studenten Utrecht – was zeer solidair en hielp mee met de bezetting. Maar het overgrote deel van de studenten dat die dag onverwacht met de bezetting werd geconfronteerd, was volstrekt ongeïnteresseerd in (en in veel gevallen uitgesproken misprijzend over) het lot van de mensen die hun gebouwen ‘s nachts moeten schoonmaken. Meer dan eens maakte ik mee dat studenten die aankwamen en zagen dat hun collegezalen bezet waren door schoonmakers, vooral verontwaardigd zijn omdat ze hun college ‘waarvoor ik betaald heb!’ gaan missen. Ook wordt de diepgravende analyse vernomen dat ‘als ze zelf gestudeerd hadden, ze niet zouden hoeven schoonmaken’.
Toevallig was in het bezette gebouw ook het kantoor van een studentenvereniging (Helix). Aan de binnen aanwezige studenten te zien (dreads, skateboards) vinden ze zichzelf progressief, of in ieder geval soort van alternatief. Maar enige belangstelling voor de stakers ontbreekt gedurende de hele dag. Een online studentenblaadje gaat op onderzoek uit en vindt uit dat welgeteld één van hen de moeite nam om koffie te zetten voor de stakers, waarbij de rest van de club argwanend vroeg of dat dan uit de clubkas betaald ging worden. (zie hier).
Nog een notitie van uw observant was het ongelofelijke contrast tussen de menigte schoonmakers en de studenten. De eerste groep was uitermate divers en ‘blank’ was daar de minderheid. Bij de studenten was het precies andersom: blank, arrogant en clueless. Gewend dat de rest van de wereld voor ze werkt en onzichtbaar en geruisloos blijft. Misschien verklaart dat wat. Hoog tijd om ze een geweten te schrobben.
Ik hoop, nee denk, dat het te zwartgallig is met betrekking tot de huidige generatie/jaargangen studenten is.
Maar wat raak citeren van niet-gelezen auteurs hoorde er veertig jaar geleden ook bij, toen waren die auteurs echter “links”. Maar dom was het, en eerlijk gezegd vind ik dom altijd rechts. (Het omgekeerde zal wel niet het geval zijn).
Overschat de belezenheid van actieve studenten van “toen” niet, overschat ook niet hun aantal of belang – de grote grijze middenmoot was ook toen de grote grijze middenmoot.
Ik put hoop uit deze site (bijvoorbeeld), de boekenblokken bij demonstraties, de gebleken behoefte bij Occupy aan scholing en gezamenlijk bespreken van allerlei geschriften…
En overigens was de uitspraak van Nagel: “een geweten schoppen”… 🙂
Ik denk dat deze zwartgallige conclusie te snel getrokken is. Kees heeft het één en ander gehoord en waargenomen, maar ik vraag me af in hoeverre hij echt het gesprek met de studenten is aangegaan. Ik vermoed dat je bij werkelijke gesprekken tot een veel genuanceerder beeld komt.
Ik vermoed dat wat je hebt waargenomen, vooral het ongemak is dat protestacties oproepen bij veel Nederlanders. De jonge generatie is het niet gewend. Dat kan de passiviteit verklaren, plus dat je niet zo snel deelneemt aan iets waarvan je niet het idee hebt dat je er deel van uitmaakt (groepsdynamiek). In gesprek gaan met vreemden is ook on-Nederlands. Economische uitspraken zijn ook niet zo verrassend, het is immers een tijd waar het economische perspectief heerst. Ook al ben je het er niet mee eens, jezelf eraan onttrekken is zo makkelijk nog niet.
Mocht je conclusie wel op diepgaande gesprekken gebaseerd zijn, dan mijn verontschuldiging.
@Guido
Bij actie die je als eigen actie ervaart komt het gesprek al gauw. En dat heeft een bevrijdend effect. Ik merkte het op 15 oktober en daarna, op het Beursplein in Amsterdam – en in vroegere tijden bij vroegere gelegenheden.
Het is jammer als/dat studenten de acties van schoonmakers niet als niet-eigen hebben aangevoeld. Maar zou dat dan alleen aan de studenten hebben gelegen?
Het is jammer als/dat studenten de acties van schoonmakers niet als niet-eigen hebben aangevoeld.
– Hier staat een “niet” te veel in.
Ik denk dat het niet zo zeer een schuldvraag is dat de schoonmaak actie niet als eigen gezien wordt. Ik denk dat dit inherent is aan het idee van deelname: als je niet met de organisatie of ideevorming betrokken bent, dan kun je psychologisch ook niet zo maar even een omslag make van: hey, een demonstratie, laat ik meedoen. Ook een nadeel van een verrassingsbezetting. En is er natuurlijk ook een wereld van verschil tussen de belevingswereld van een schoonmaker en een student, heb je veel empathische vermogens of inzicht voor nodig om dat te overbruggen.
Guido, volgens mij zijn we het eens hoor
God, dat ben ik niet meer gewend in onze debat-maatschappij hoor, dat mensen het eens zijn ;).
Hallo mijn naam is Daniel van Ommeren, ben nu 34 jaar en heb van 1989 tot 1992/93 in Kinabu gezeten in de groep De Stuikrovers .ik was 1 van de oustde daar, en kan me nog namen herrineren van die tijd zoals: Fokko Jansen (L) Silvia (L) Henk (L) Reinout (L) Raphael van Raamsdonk Marleen Drenth Daniel Delfgauw ( ben ik naar opzoek ) Sander van MEn ga zo maar door, maar naar 1 iemand ben ik al 18 jaar naar opzoek en kan haar niet vinden, ze heet Isabel van Wijngaarden of Wijngaarde.Het enigste wat ik weet is dat ze van Kinabu naar De Glind is gegaan en dat ze nu 2 kinderen heeft en getrouwd is, dus wel misschien een andere achternaam heeft.Ik zou haar zo graag weer een keer willen spreken dat is alles en lijkt me leuk.Ik heb al van alles geprobeert: Spoorloos ( via de radio ) GemeenteHuis ( waar ze gewoont heeft ) Internet ect ect ect ect.Ik heb zelfs nog een foto van haar van die tijd.Maar ik zou het ook leuk vinden om naar de Reunie te komen, lijkt me echt leuk, misschien is dat nog een plek of mogelijkheid om haar tegen te komen anders weet ik het ook niet meer.Groetjes van Daniel van Ommeren.
Birech, probeer de naamsvariant met le en dan vind je iets als dit: http://schoolpagina.nl/sp.aspx?tp=5&id=22664
Succes.
De Glind en Kinabu zijn kindertehuizen, geen corporale disputen, voor wie het helemaal niet kan volgen (zoals ik).
Nu ik toch weer in deze box ben: het “geweten schoppen” wordt algemeen toegeschreven aan Louis-Paul Boon.